KADIKÖY VAPURUNDA KEMENÇE DİNLETİSİ

Hepinize mutlu, sağlıklı, bol şanslı yeni bir yıl dileyerek başlayayım :) Umarım bu sene her senenizden daha güzel olur ve günlerinize keder, üzüntü uğramaz...

Yeni yılın ilk günleri yine heyecan ve sevinçle karşılandı. Zaten hepimizi yeni yılda bu kadar heyecanlandıran sil baştan her şeye başlanabilecek olması değil mi? Ama aslında gerçek aşağıdaki karikatürde yer alıyor bence :)

Yani aslında böyle :) Neyse monotonluk da güzeldir bazen değil mi?
Yeni yıl kutlamamı da yaptıktan sonra asıl anlatmak istediğim konuya döneyim. Yılbaşı akşamı için arkadaşlarımıza davetliydik. İşten çıktıktan sonra güzelce hazırlanıp yola koyulduk. Banliyö treninden indikten sonra Kadıköy vapuruna bindik. Vapurla karşıya geçmeyi çok sevdiğimiz için pencere kenarı bir yer bulup dışarıyı izleyip muhabbet ediyorduk eşimle. Tam o sırada bir kemençe sesi duyduk. İkimizde Karadeniz müziğini çok sevdiğimiz için kulak kesildik. Bir kaç sıra önümüzde genç bir delikanlı kemençesiyle Nayino türküsünü çalıp söylemeye başladı. Çok da güzel söylüyordu, ikimizin yüzüne kocaman bir gülümseme oturdu ama vapurdaki diğer yolcularda tık yoktu. Sanki çocuk güzel bir türkü seslendirmiyor da anaya babaya küfrediyordu. Neyse çocukcağız türküyü bitirdi herkesin suratında aynı donuk ifade ve ben dayanamayıp alkışlamaya başladım. İçimden de diyorum şimdi belki uyanırlar çocuk ne güzel çaldı bari alkışlayalım diye ama nerde! Sadece eşim ve ben çocuğu alkışladık. Çocuk da "Kusura bakmayın sesim bugün biraz kötüydü" diye utana sıkıla bizim kısımdan çıktı. Gayet güzeldi diye mırıldandım ben ama tabi çocuk çoktan çıkmıştı. İkimizin de içi sıkıldı. Tamam anlıyorum herkesin kendine göre sıkıntısı vardır, işten çıkmıştır, yorgundur falan anlarım da bu kadar mı ölmüş insanlar onu anlayamadım. Bu vapurdaki kişileri alıp Avrupa'ya götürsen orda dışarda akerdiyon çalan bir tip görseler "ay ne güzellll" diye bayılırlar ama bizim kendi ülkemizde adam bir hoşluk yapmış bizim günümüze bir renk katmış, herkes kapı duvar. Artık eşim dayanamadı "ben bir gidip bakayım, çocuğu bulursam tebrik edeceğim" dedi. Sonra üst kata çıkmış (biz girişteki kısımda oturuyorduk), yukarıda çalıyormuş, bu sefer herkes eşlik ediyormuş. Sonunda alkışlamışlar falan neyse biraz içimiz rahatladı. Eve gelince netten araştırdım ve bir kaç video buldum. Çok güzel söylemiş yine. İzlemek, dinlemek isteyenler buradan buyursunlar.